Dubbele gevoelens.. (morgen naar huis)

Hallo lieve Blog lezers,

dit is alweer de laatste blog die ik schrijf vanuit Engeland.
Wat is de tijd toch gevlogen! Ik kan bijna niet geloven dat ik morgen naar huis ga.Afgelopen twee weken zijn echt enorm druk geweest, vandaar dat ik nu pas schrijf.

Mijn laatste schoolweek was erg emotioneel. Op maandag werden Carola& ik persoonlijk toegsproken door alle leden van het schoolbestuur voor alles wat we gedaan hebben als International Ambassadors. Daarbij ontvingen we een groot applaus, twee mooie kaarten en een prachtige zilvere armband. Ik had wel iets verwacht, maar niet zo’n mooi afscheid had ik me niet kunnen voorstellen.

Op dinsdag zijn Kady, Margherita& ik in de avond lekker uit eten geweest. Dit was het laatste uitje samen, inmiddels is Margherita alweer een week thuis. En ik moet zeggen dat het nu best wel stil is zonder Madame Pizza! Woensdag hebben Carola en ik heerlijke koekjes gebakken om uit te delen op school, erg lekker en gezellig!

En dan Donderdag, WAR HORSE! Wat een brilliante musical, echt brilliant! The West End in London is sowieso al een geweldige plek met allemaal theaters en straatmuzikanten, echt een aanrader! Eerst hebben we met zijn allen lekker rondgewandelt door alle straten. Het was heerlijk weer! Om 2 uur gingen we naar het Theater toe. Alleen het theater was al die moeite om te gaan! Zo mooi! En voor de Show zelf heb ik gewoon geen woorden, het was grappig, emotioneel, geweldige acteurs, prachtige muziek en de paarden (de puppets) waren levensecht. Ik zou dolgraag nog eens gaan! Maar helaas, dat zit er even niet in!

Vrijdag was de allerlaatste schooldag. Carola, Janika, Giac & ik hadden het hier best moeilijk mee. Onze mentrix (tutor) had een klein afscheidsfeestje met taart geregeld, onze koekjes kwamen hier dus goed van pas! En ze gaf ons ook een hele mooie armband. Na school moesten alle post 16 studenten naar de aula komen. Hier had Lewis, een klasgenoot, een prachtige film gemaakt van het afgelopen jaar. Iedereen in dikke tranen! Ik had een wit shirt aangetrokken waar iedereen op kon schrijven, zo mooi. Daarna gingen we met zijn allen naar de pub (studenten en leraren). Het was erg gezellig, maar aan de andere kant ook heel erg moeilijk. Het brak mijn hart om iedereen in tranen te zien. Ik ben zeker van plan om een keer terug te gaan naar de RSA Academy en iedereen op te zoeken. One team, One vision, One Family! (slogan van de school).

In het weekend kwamen mijn moeder& Jan naar Birmingham. Op zaterdag hebben Carola en ik ze de hele stad laten zien. Het was heerlijk weer, dus dat scheelt. Op zondag hebben we eerst een uur gezocht naar een toeristenbus die niet reed, ik had die bus zelf ook nog nooit gezien in Birmingham. Daarna besloten we maar lekker in het zonnetje te zitten op een terasje om een beetje bij te kletsen. Nog even snel in SeaLife geweest& daarna hebben ze de rest van de familie ontmoet. Een super gezellige avond!

De dag erna ging ik naar Bristol met Carola, en gingen Jan en mijn moeder naar London. Ze beloofden elke dag te sms’en, dat wilde ik graag.. Uiteindelijk heb ik maar twee sms’jes gehad, top ma! Ik hoop maar dat alles goed is gegaan en dat ze veilig zijn thuis gekomen. Ouders& mobiele telefoons is gewoon geen combinatie. Maar de paar dagen in Bristol waren heerlijk. Carola& ik waren te vroeg uit de bus gestapt, niet erg slim! Het koste ons dan ook twee uur om uiteindelijk in Bristol aan te komen en het hostel te vinden.

Birstol zelf is een leuk stadje, vooral de kunst is hier bekend! Op elke muur zie je kunstwerken en op elke hoek vind je een gallerie. Mijn hoogte punt was de ´Clifton Bridge´. Dit is een gigantische brug tussen twee bergen. Bergen yijn in het algemeen natuurlijk al bijzonder in vergelijking met ons platte landje. Op Woensdag zijn we met de train naar Bath geweest, dat is vanaf Bristol maar 10 minuten. Ik vond Bath erg mooi, vooral de oude romeinse gebouwen waren waanzinnig.

En over ons Hostol gesproken, de eerste nacht sliepen we maar met drie personen in een kamer bedoelt voor 12 personen. De tweede nacht dacht ik dat we nog steeds met zijn drieen waren, maar het bleek dat we in de nacht twee nieuwe gasten gekregen hadden (daar heb ik blijkbaar gewoon doorheen geslapen). Dus het was wel even schrikken toen er opeens twee half naakte mannen lagen te snurken in de kamer, haha!

Woensdagavond gingen we weer met de bus naar huis, deze keer ging alles wel goed! Op donderdag ben ik voor de laatste keer naar Birmingham geweest. Carola, Janika& ik hebben bijna 5 uur in een cafe gezeten. Uiteindelijk moesten we ook afscheid nemen van Janika… #sad times

Gister heb ik al mijn spullen bij elkaar gepakt, en het past echt maar net! Dan te bedenken dat Jan en mijn moeder ook al een koffer vol met spullen mee naar huis hebben genomen. En er zitten nog was dingen in de was, help! Ik hoop dat alles goed komt morgen…

Al met al was het een geweldig jaar :) Gisteravond hebben we met zijn allen Chinees gehaald en onze afscheidscadeaus gegeven. Ook had Kady een prachtige video gemaakt over de afgelopen 9 maanden. Vanavond heeft Denise voor Carola een Shepperds pie gemaakt en voor mij wordt er een cheesecake ontdooit (ons lievelingseten). Het voelt een beetje zoals het laatste avondmaal...

Het afscheid zal erg emotioneel worden. En komende weken zullen echt wennen zijn. Ik heb hier 3 zussen& een broer. En om eerlijk te zijn kijk ik er best tegenop om weer zo vaak alleen te zijn. Een grote familie is het beste was je kunt hebben, echt waar! Maar goed, het moet maar..

Denise heeft me geleerd ´Always keep smiling´, dus dat probeer ik dan maar. En het goede is dat ik jullie allemaal snel weer zal zien :) En ik weet dat ik mijn Engelse Familie snel weer zal opzoeken, dat is een troost! Op het vliegveld zullen Cornee, Jan en mams op me wachten, hier kijk ik ook erg naar uit. Eindelijk kan ik Cornee weer een dikke knuffel geven. Dubbele gevoelens dus…

Deze keer kan ik echt zeggen, tot snel allemaal!

Veel liefs,
Inge

p.s. Dit is niet mijn laatste blog, mijn aller aller aller laatste blog zal ik schrijven als ik weer terug ben in ons platte landje.